باید ها و نباید های ترویج نماز در کلام رهبری
106 توصیه برای ترویج نماز در کلام امام خامنه ای
باید ها و نباید های ترویج نماز در کلام رهبری
با اندک جستجویی در بیانات رهبر معظم انقلاب به این مهم پی می‌بریم که ایشان در اکثر سخنرانی های خود به موضوع ارتباط با خدا به ویژه نماز اشاره میفرمایند در ادامه با توجه به پیام اخیر ایشان در اجلاس سراسیر نماز گلچینی از بیانات رهبریبا عنوان بایدها و نبایدهای ترویج نماز در کلام امام خامنه ای را گلچین نموده ایم که این بیانات برگرفته از ۲۲ پیام رهبر انقلاب به اجلاس سراسری نماز از سال ۱۳۷۰ تا 1394 است.
1- همه به‌ویژه مسئولان دستگاهها و دارندگان امکانات مادی و معنوی و مدیریتی، عظمت این مسأله را به‌درستی دریابند و گام در راه عمل نهند1
2- همه بدانند که یکی از مؤثرترین راهها برای کاستن آسیبهای اجتماعی، ترویج نماز است. به این‌که حتی یک نفر از جوانان و نوجوانان کشور، در نماز سهل‌انگاری نکند همت گمارید. این یکی از بهترین راهها برای سلامت معنوی و روحی مردم ما و جامعه ما است1
3- به این‌که همگان فرا بگیرند و عادت کنند که نماز را با خشوع و حضور قلب به‌جاآورند، همت گمارید1
4- ساختن و پرداختن مساجد2
5- ترتیب دادن نماز در مدارس و دانشگاهها2
6- فراهم آوردن فرصت برای نمازگزار در سفرهای زمینی و هوائی2
7- بهره‌گیری از شیوه‌های هنری در ترویج نماز در رسانه‌های تصویری و صوتی2
8- تولید مقاله و کتاب در تبیین زیبائیهای این عمل کوتاه و پر مغز2
9- صاحبان اندیشه و بیان، با گفتن و نوشتن؛ دارندگان رسانه‌ها و منبرها با پرداخت جذّاب و هنری؛ مسئولان دستگاهها هر یک متناسب با کارکرد آن دستگاه، میتوانند این وظیفه‌ی بزرگ را ادا کنند.3
10- کمبود مسجد در شهر و شهرک و روستا3
11- نبود جایگاه نماز در مراکز اجتماعات همچون ورزشگاه و بوستان و ایستگاه و مانند آن3
12- مراعات نشدن وقت نماز در وسائل مسافرتهای دور دست3
13- نپرداختن شایسته به نماز در کتابهای درسی3
14- نپرداختن به پاکیزگی و بهداشت در مساجد3
15- نپرداختن امام جماعت به تماس و رابطه با مأمومین3
16- تلاش‌های فرهنگی و هنری و برنامه‌ریزی‌های آموزشی و غیره، همه باید به گونه‌ای طراحی و اجرا شود که نماز، با کیفیت مطلوب، روزبه‌روز در میان مردم به‌ویژه جوانان و نوجوانان رونق گیرد و همه به‌راستی از این چشمه‌ی پاکی و روشنی بهره‌مند گردند.4
17- روح مسجد، کالبد زندگی را پرنشاط و پرانگیزه میسازد. در هر جا سامان زندگی است، مسجد، مرکز و کانون اصلی است. در بنای شهر و روستا، در مدرسه و دانشگاه، در مراکز جمعیتی از بازارهای کسب و کار تا فرودگاهها و جاده‌ها و پایانه‌های سفری و تا آسایشگاهها و بیمارستانها و بوستانها و گردشگاهها، در همه و همه باید مسجد را همچون قطب و محور بنا نهاد.5
18- مسجد در همه جا باید پاکیزه، زیبا و آرامبخش باشد.5
19- مدیریت محتوایی و معنویِ مسجد که بر دوش روحانی مسجد است باید خردمندانه و مسئولانه، و حتی عاشقانه باشد.5
20- حوزه‌های علمیه برای آماده‌سازی روحانیانی در این طراز وظیفه‌ئی ذاتی و طبیعی دارند5
21- اگر مسجد، کیفیت شایسته‌ی خود را بیابد، هزینه‌های مادی و معنوی بسیاری از دوش جامعه و مردم و مسئولان برداشته خواهد شد5
22-هیچیک از ما نباید و نمی‌توانیم خطری را که از کمبود مسجد یا ضعف و نارسائی مساجد، جامعه و جوانان و خانواده‌ها و نسل‌های آینده را تهدید میکند، غافل بمانیم و خود را از برکات عظیمی که مسجدِ طراز اسلامی به کشور و نظام و مردم هدیه میکند، محروم سازیم6
23- بنای مسجد و حضور روحانی شایسته در آن است. هم اکنون با وجود دهها هزار مسجد در کشور، جای هزاران مسجد دیگر در روستاها، شهرها، شهرکها و مجتمع‌های مسکونی خالی است6
24-دسترسی آسان به مسجد، نیاز ضروری مؤمنان و جوانان و نوجوانان ما است6
25- امامان جماعت باید آماده‌سازی خویش برای طبابت معنوی را وظیفه حتمی خود بدانند و مراکز رسیدگی به امور مساجد و حوزه‌های علمیه در همه جا آنان را یاری دهند6
26-مساجد باید مَدرَسِ تفسیر و حدیث و منبرِ معارف اجتماعی و سیاسی و کانون موعظه و پرورش اخلاق باشد6
27- زمزمه‌ی محبت متولیان و مدیران و امنای مساجد، باید دلهای پاک جوانان را مجذوب و مشتاق کند. حضور جوانان و روحیه‌های بسیجی باید محیط مسجد را زنده و پرنشاط و آینده‌پو و لبریز از امید سازد6
28- میان مسجد و مراکز آموزشی در هر محل، همکاری و پیوند تعریف شده و شایسته‌‌ای برقرار گردد.6
29-چه نیکوست که دانش آموزان برجسته و ممتاز در هر محل، در مسجد و در برابر چشم مردم و از سوی امام جماعت، تشویق شوند.6
30- مسجد باید رابطه‌ی خود را با جوانانی که ازدواج میکنند، با کسانی که به موفقیتهای علمی و اجتماعی و هنری و ورزشی دست می‌یابند، با صاحب همّتانی که کمک به دیگران را وجهه‌ی همت میسازند، با غمدیدگانی که غمگساری می‌جویند، و حتی با نوزادانی که متولد میشوند، برقرار و مستحکم کند. مسجد باید در هر منطقه و محل؛ مأمن و مایه‌ی خیر و برکت باشد و به طریق اولی، وسیله‌ی زحمت و آزار مجاوران نگردد.6
31- پخش صداهای آزاردهنده بویژه در شب و هنگام آسایش مردم، کاری ناروا و در مواردی خلاف شرع است. تنها صدائی که باید از مسجد در فضا طنین بیفکند بانگ اذان با صوت خوش و دلنواز است6
32- عمران مساجد و پرداختن به آرایه‌های معنوی و ظاهری آن، وظیفه‌ی همگان است و هر کسی به اندازه‌ی توان و همت باید در آن سهیم گردد6
33- مردم، شهرداریها و دستگاههای دولتی هر یک در آن باید سهمی ایفاء کنند و روحانی دانا و مسئولیت‌پذیر و پرهیزگار میتواند و میباید محور این منظومه‌ی تلاش مقدس باشد6
34- از تواناییهای نرم افزاری در زمینه ها ی : هنر ، ادبیات، فیلم و تبلیغات حداکثر استفاده برده شود7
35- کار لازمِ امروز آن است که هیئت هایی برای تعیین دقیق مأموریتهای این دستگاهها تشکیل شود و بر اثر آنبرنامه زمانبندی شده همه فعالیتها و خدماتی که وظیفه آنان است با شیوه ای علمی و واقع بینانه فراهم گردد، و هیئت کارآمد دیگری مأمور پیگیری و نظارت مستمر بر پیشرفت این فعالیتها و خدمات گردد8
36- همه باید در این حرکت بزرگ که شایسته است جهاد نامیده شود، خود را ملتزم و متعهد بدانند. علمای دین، روشنفکران، هنرمندان، جوانان، پدران و مادران و همسران، دارندگان منبرها و رسانه‌ها، نویسندگان، و بیش از همه مسئولان بخشهای حکومتی مانند: وزارتهای آموزش و پرورش، علوم و فن آوری، ارشاد، صدا و سیما، سازمانهای تبلیغاتی، مراکز تولید سینمایی، پژوهشگاهها، مدیرانی که نیروی انسانی کلانی در قبضه‌ی امر و نهی آنهایند، مانند: نیروهای مسلّح، وزارتخانه‌ها، کارگاهها، دانشگاهها و مدارس، وسائل حمل و نقل و غیره و غیره.9
37- نمایش نماز جماعت مهجوری با جمع معدودی آنهم از فرسودگان بی‌نشاط، ترویج نماز جماعت نیست، همچنانکه پخش صدای اذان از رسانه‌های صوت و تصویر، کافی نیست. جوانهای ما هزاران صف جماعت پر شور و حال در سراسر کشور تشکیل می‌دهند، مردم زیادی از آنان که فیلمهای سینمایی در گزارش واقعیتهای زندگی آنان ساخته می‌شود، اهل نماز و نیاز و تهجّدند، حنجره‌های بسیاری از روی ایمان و تعبّد در هنگام اذان، صدا به این سرود معنوی بلند میکنند، گروههای انبوهی در هنگام نماز از کار روزانه دست کشیده به مسجد رو می‌آورند، اینها میتواند در ساختهای هنری، چهره‌ی زیبا و ترغیب کننده‌ی این فریضه‌ی نجات بخش را به همه نشان دهد.9
38- در دانشگاهها و دیگر مراکز انسانی انبوه، مسجد میتواند جایگاه امن و صفا باشد، و امام جماعت، غمگساری و راهنمایی و همدلی را در کنار اقامه‌ی نماز، در آن مهبط رحمت و هدایت الهی به نمازگزاران هدیه کند.9
39- مجامع دانشجویی و دانش آموزی در آن صورت، جذابترین مرکز تجمع خود را مسجد دانشگاه و مدرسه خواهند یافت و پایگاه تقوا، پایگاه فعالیت جوانان خواهد شد.9
40- به مدیران آموزش و پرورش و علوم یادآوری می‌کنم که سهم مسجدسازی و مسجدپردازی باید در اعتبارات فعالیتهای فوق برنامه، در ردیف اوّل و بیش از سهم دیگر بخشهای این سرفصل باشد.9
41- هجرت هفتگی روحانیون مستقر در مراکز نظامی و غیره، به روستاهای همسایه‌ی این مراکز از توصیه‌های پیشین من است که بر آن تاکید می‌ورزم. همچنین فراهم ساختن فضای مادی و معنوی برای اقامه‌ی نماز در بوستانها و گردشگاهها و نمایشگاهها و امثال آن.9
42-امامان محترم جماعت اگر خود بر اثر کهولت و غیره نمی‌توانند وظیفه‌ی رابطه و اُنس و راهنمایی را برای نمازگزاران بویژه جوانان فراهم کنند، در کنار خود فضلای جوان و پرنشاط را به کار گیرند و آنان را در کار با خود شریک سازند.9
43- نمازهای جمعه باید پایگاه جذب و نصیحت و تعلیم باشد. امامان محترم جمعه با کمک برگزار کنندگان مراسم نماز، همه‌ی سعی خود را در این جهت مبذول دارند.9
44-جوانان با مضامین و معارف گنجانیده در نماز به درستی آشنا شوند.10
45- جا و فضا برای نمازگزاران در همه‌ی مکانهایی که مردمی در آن گرد می‌آیند، به شکل شایسته و جذاب آماده گردد.10
46-هر برنامه‌ی مزاحم با نماز در اول وقت از سوی دستگاههای مؤثر مانند مراکز رسانه و فرهنگی و مرکز جابجایی مسافران و مراکز کسب و کار برطرف گردد.10
47- آهنگ اذان و لزوما با صدای خوش در همه‌ی اوقات نماز در همه جای کشور به گوش رسد.10
48- ائمه‌ی جماعت و کسانی که در عمل، خود مقتدای دیگرانند، در تحصیل شرایط نمازِ مقبول مجاهدت بلیغ کنند.10
49-همه‌ی آحاد نمازگزار باید سعی کنند که نماز را با توجه به
معانی کلمات بخوانند، یعنی در نماز با خدای عزیز و رحیم سخن بگویند. این است آن
سرچشمه‌ی فیضی که جان نمازگزار را سیراب میکند. البته این حقیقت نباید دستاویزی
برای نفس بهانه‌گیر باشد که اگر توفیق چنین توجه و حضوری نیافت، نماز را ترک کنند.
نماز در هر صورت واجب و فریضه است و تارکِ نماز بزرگترین فرصت ارتباط با خداوند
سبحان را از دست می‌دهد11
50- لازم است دست‌اندرکاران، اوراقی شامل ترجمه‌ی نماز در همه‌ی
سطوح، فراهم و میلیونها نسخه از آن را در همه جا منتشر کنند. به هر کسی باید این
امکان را بدهید که معانی کلمات نماز را بفهمد11
51- فصل تازه‌یی از اقامه‌ی نماز - که بحمداللَّه در سطح شهرهای
کشور تا حدود گسترده‌یی صورت گرفته - باید در سطح روستاهای کشور آغاز شود. ترویج
صورت و معنای نماز در روستاها را با برنامه‌ریزی وسیع، آغاز کنید11
52- چه نیکو است که از همه‌ی شهرهایی که در آن حوزه‌ی علمیه و طلاب علوم دینی حضور دارند، در همه‌ی شبهای جمعه گروههایی به روستاها اعزام شوند. شعار اولِ این پیام‌رسانانِ دین و معنویت، باید اقامه‌ی نماز باشد11
53- علمای دینی و فضلایی که در بخشهای گوناگونِ دولتی به خدماتی اشتغال دارند، شایسته است که به عمران معنویِ مساجدی که در آنها نماز جماعت اقامه نمی‌شود، بپردازند، امامت در مسجد را نیز وظیفه‌یی بزرگ بشمرند11
54-
مأموران بخشهای
گوناگون دولتی، توصیه‌ها و دستورهای وزرای محترم درباره‌ی نماز را به طور جدی دنبال
کنند. همه‌ی سطوح و بخشها در این تلاش مقدس سهیم شوند و سهمی از اجر آن را نصیب
خود کنند11
55- نماز در اغلب موارد در قرآن کریم همراه و هم‌شأن زکات آمده است. فریضه‌ی عظیم زکات نیز همانند نماز به مجاهدتی خستگی‌ناپذیر و تلاشگرانی صادق و دلسوز نیازمند است. انتظار و امید آن است که شما عزیزان در این میدان جدید نیز گام نهید و همه‌ی کسانی که میتوانند در ترویج و تبیین و تحقیق مسأله‌ی مهم زکات، خدمتی ارائه کنند. بی‌درنگ دامن همت به کمر زنند و از خود صدقه‌ی جاریه‌یی بر جای نهند11
56- آشنایان با معارف اسلامی، شأن نماز و روح و محتوا و گستره‌ی تأثیر آن در جان فرد و مجتمع را با شیوه‌های رسا تبیین کنند، و به ویژه هنرمندان برای این مقصود از ابزار کارآمدِ هنر بهره بگیرند12
57- پدر و مادرها، کودکان و نوجوانان را با صورت و معنای این فریضه آشنا سازند و اگر باید از دیگران کمک گرفت، کتابهای شیرین و آسان فهم را برای کودکان خود بخوانند12
58- معلمان مدارس در هنگام نماز، نوجوانان پسر و دختر را به حضور در نمازخانه‌های مدارس تشویق کنند و خود پیش از همه به نماز بشتابند12
59- مسؤولان پرورشی مدارس، نماز را در رأس برنامه‌های پرورشی به شمار آورند12
60- مسؤولان ورزش کشور، محیط ورزش را با یادآوری و اقامه‌ی نماز روح بخشند و در تعیین وقت مسابقات ورزشی، ساعت نماز را فارغ و زمین و زمان را آماده‌ی برگزاری نماز کنند12
61- برنامه ریزان حرکت رسانه‌های سفری مانند قطار و هواپیما و غیر آن، حفظ وقت و امکان نماز مسافران را در برنامه‌ریزیها در نظر بگیرند12
62-ائمه‌ی محترم جماعات، مساجد را از همیشه فعال‌تر کنند و آموزش ترجمه و مفهوم و روح نماز را به شکل نوین و جذاب، در برنامه‌های خود بگنجانند12
63- نویسندگان کتب معارف دبیرستانها و دانشگاهها، نماز را از موضوعات مورد بحث آن کتابها قرار دهند و در آن، بحث‌های عالمانه و عمیق را در این باره مطرح سازند12
64- جوانان عزیز، دقائق معدود نماز را فقط برای نماز بگذارند و در طول نماز، تا آن‌جا که میتوانند، با تمرکز و حضور قلب، مایه‌ی زندگی بخش ذکر و تضرع را برای جان و دل نیازمند خویش تأمین کنند12
65- همگان، نماز را که داروی شفابخش روح و مایه‌ی صفا و آرامش و نورانیت است، بر همه‌ی کارهای دیگر مقدم دارند و در هیچ شرائطی خود را از آن محروم نسازند و هرگز به بهانه‌ی مشغله و گرفتاری، این حضور رهایی بخش در محضر آفریدگار رحیم و کریم و عزیز را از دست ندهند.12
66-برای تبیین ژرفای نماز و معرفی رازها و زیبایی‌های آن، دست به تلاش پیگیر و همه جانبه‌یی زده شود. در کتابهای معارف دانشگاهها و کتب درسی دوره‌های پیش از دانشگاه و جزوه‌های کوچک و قابل فهم همه، سخنان نغز و پر مغز و مضمونهای تازه‌ی فراوان در این باره وارد شود.13
67- احکام فقهی نماز به صورت آسان و روان منتشر شود، و جزوه‌ها و نوارهای صوتی و تصویری مناسب برای فرستادن به میان ملتهای دیگر، آماده گردد13
68- اذان از حنجره‌ی اشخاص خوش‌صدا در همه جا پخش شود و هیچ شهر و محله‌یی محروم از آهنگ اذان نماند13
69-مساجد، به شکل شایسته غبار روبی شود و خدمت به مسجد، کاری مردمی و همگانی شمرده شود13
70- نماز صبح در مساجد اقامه شود13
71- نمازهای جمعه در هر شهر با شرکت فرزانگان و اصحاب معرفت در ستادهای آن، پربارتر گردد13
72- مدیران دستگاههای اداری و دولتی، خود متصدی اقامه‌ی نماز در آن دستگاهها شوند13
73- در سربازخانه‌ها آموزش نماز و عمل به آن، از آنچه هست، جدی‌تر گرفته شود13
74- در میان جاده‌های بیابانی، مسجد به قدر کافی ساخته شود و در شهرهای سر راه در همه‌ی بیست و چهار ساعت، مسجد باز و آماده وجود داشته باشد13
75- در شهرها و شهرکهایی که تازه ساخته می‌شود، مسجد جامع، نخستین بنا و مرکز حقیقی شهر قرار گرفته و ساخته شود13
76- در همه‌ی اجتماعات با فرا رسیدن وقت نماز، نماز به پا داشته شود و اجتماعاتی که به خاطر انبوهی آن یا به هر جهت دیگر قادر به این کار نیستند، برنامه‌ی زمانبندی آنها جوری تنظیم شود که با وقت نماز تصادف پیدا نکند13
77- وضع شهرها و روستاهای کشور را جوری کنید که هر کس که تازه وارد آن می‌شود، آن را محیط اهتمام به نماز و جایگاه اقامه‌ی آن بداند13
78- اقامه‌ی نمازهای جماعت در سطح شهرها، در میدانها و بوستانها و ورزشگاهها، تالارهای بزرگ و مناسب نماز در برخی و ساختن یا آماده کردن نمازخانه 14
79- بر پا داشتن نماز جماعت در ظهر عاشورا، در میان مراسم عزاداری14
80- نوشتن کتابهای بسیار در باب نماز14
81- آگاهان دینی و محققان و نویسندگان در این باره مقالات و تحقیقات و کتابهایی فراهم کنند و بحث نماز بطور مکرر در همه‌ی جایگاههای تبلیغ دین، با زبانها و شیوه‌ها و از زاویه‌های گوناگون مطرح گردد.14
82- در کتابهای درسی دوره‌های مختلف، به تناسب، فصل فشرده یا گسترده ولی به‌هرحال، عمیق و متینی درباره‌ی نماز گنجانیده شود14
83- در صدا و سیما نماز همچون موضوعی که باید به همه آموخت، تلقی گردد و در برنامه‌یی جداگانه یا در دل برنامه‌های گوناگون، از آن سخن رود و اعماق و رازها و درسهای آن برای همه‌ی مردم بیان گردد14
84- در سخنرانیهای دینی در مساجد و غیره بارها و بارها معارف نماز نیز همچون مسائل آن بازگو شود.14
85- در همه‌ی جایها و ساختمانهای عمومی و دولتی، نماز خانه‌یی در خور دیده شود و نماز گزاردن در همه جا برای همه، کاری در دسترس به شمار آید14
86- بزرگان جامعه و کسانی که چشم‌ها به آنها دوخته شده و انگشتها آنها را نشانه کرده است، در مراکز همگانی نماز دیده شوند و نماز خانه‌های مراکز عمومی، ویژه‌ی آدمهای بیکار یا فرودست شمرده نشود14
87- پدران و مادران با گفتار و کردار خود، فرزندان را به نماز تشویق و راهنمائی کنند.15
88- معلمان، شاگردان مدارس و دانشگاهها را در سمت و سوی این حقیقت درخشان به حرکت وادار نمایند.15
89- فضلاء و علماء و روحانیون محترم، امام جماعت در مراکز آموزشی و اقامتگاههای دانشجویان، برای نسل نو را فرصتی مغتنم بشمرند.15
90- نویسندگان کتابهای درسی، رازها و رمزها و درسهای نماز را در کتابهای درسی بگنجانند15
91- وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات و صداوسیما از هنر بویژه هنر سینما برای نشان دادند گوهر نماز و چهره‌ی نمازگزار بهره بگیرند15
92-هنرمندان عزیز با زبان شعر و قصه و نقاشی و جز اینها، و با آفرینش آثار هنری با کیفیت، بلکه برجسته، دست چیره‌ی هنر را به کاری چنین شایسته مشغول سازند15
93- در مدارس، معلمان و مدیران، و در همه‌ی مراکز، مسئولان، با حضور خود در صفوف نماز، نمازگزاران را تشویق کنند15
94-در گردهمائی‌های علمی و فرهنگی و آموزشی و تبلیغی، نماز را در وقت خود همچون الهام بخش صداقت و هدایت به جای آورند15
95- نویسندگان و گویندگان دینی درباره‌ی نماز و مفهوم و فلسفه و هدف و آثار و برکات و احکام آن بگویند و بنویسند15
96-مردم، مساجد را با حضور در نمازهای جماعت که بهترین شیوه‌ی نمازگزاردن است، رونق بخشند15
97- در همه‌ی بناهای عمومی و جایهائی که همواره به طبع حال، مردمی در آن گرد می‌آیند مانند فرودگاهها و وایستگاههای قطار و بندرها و عزیمتگاه‌های خودروهای همگانی و ادارات دولتی و بوستانهای شهری و مانند اینها نماز خانه‌ها یا مساجدی بنا کنند و افزون بر این، مردم، هر زمین پاکیزه و مناسبی را به هنگام در آمدن وقت نماز، مسجد بشمار آورند و در آن به نماز بایستند15
98- همکاری همه ی دستگاههای اسلامی اعم از آموزش و پرورش و دانشگاها و صدا و سیما و سازمان تبلیغات اسلامی و مطبوعات و دیگر نهادها و سازمانهای مؤثر در ترویج نماز16
99-احساس مسئولیت دانشوران و اشنایان به معارف اسلامی برای توریج نماز برای نسل جوان از کودک دبستانی تا پژوهشگر دوره های عالی.17
100- یاد آوری رسانه ها به خصوص صدا و سیما با شیوه های گوناگون برای توریج نماز.17
101- بازیابی و بازشناسی دروس دینی در مدارس و دانشگاه ها برای ترویج نماز.17
102- تحلیل رازو رمزو فلسفه نماز و برگرفته از کتب محققان و عالمان با زبان هنر.17
103- جایگاه مناسب نماز در مراکز عمومی مانند: :مدارس، دانشگاهها، کارخانه‌ها،سربازخانه‌ها، فرودگاهها، ایستگاههای قطار، ادارات دولتی و امثال آن.17
104- رغبت انگیز بودن مساجد و نمازخانه ها.17
105- پیشقدم شدن برجستگان و بزرگان در نماز وقت فضیلت و جماعت .17
106- محسوس بودن شتفات به نماز در همه جا .17
1-پیام به بیست و چهارمین اجلاس سراسری نماز 06/11/94
2- پیام به بیست و سومین اجلاس سراسری نماز 09/10/93
3- پیام به بیست و دومین اجلاس سراسری نماز 13/06/92
4- پیام به بیست و یکمین اجلاس سراسری نماز 16/06/91
5- پیام به بیستمین اجلاس سراسری نماز 19/07/90
6- پیام به نوزدهمین اجلاس سراسری نماز 18/07/89
7- پیام به چهاردهمین اجلاس سراسری نماز 10/06/83
8- پیام به سیزدهمین اجلاس سراسری نماز
14/06/82
9- پیام به اجلاس سراسری نماز 15/06/80
10- پیام به اجلاس نماز 18/06/78
11- پیام به هشتمین اجلاس سراسری نماز 18/06/77
12- پیام به هفتمین اجلاس سراسری نماز07/07/76
13- پیام به مناسبت گردهمایی سالانه‌‌ی نماز در شهر زنجان 31/06/75
14- پیام به مناسبت گردهمایی سالیانه‌ی نماز در شیراز 10/06/73
15- پیام به سومین سمینار نماز 16/06/72
16- پیام به مناسبت شروع کار اجلاس نماز در مشهد مقدس 21/06/71
17- پیام به اولین اجلاس سالیانه‌ی اقامه‌ی نماز در مشهد مقدس 16/07/70
